Prolog

          Siedział tam, klaskając w dłonie i szczerząc zęby. Jego wzrok pożądał każdy centymetr nagiego ciała. Usta się śmiały, a w oczach płonęły iskry radości. Ciemne włosy lśniły w blasku neonów. Silnie umięśnione ramiona napinały się za każdym razem, gdy podnosiło się ciśnienie. Dobrze się bawił, podczas gdy ja stałam skryta za filarem. Obserwowałam jego gesty, ruchy oraz to, jak się uśmiecha. Niewidzialny paraliż spiorunował moje ciało. Strach przejął nade mną władzę, a lęk przed ujawnieniem się był na tyle silny, by zabrakło mi tchu w piersiach.

            -Iv, co ty robisz?

            -Stoję – odparłam bez najmniejszego wysiłku, prawie szepcząc. Jenna spiorunowała mnie wzrokiem. Wiedziałam, że to tylko kwestia czasu nim wybuchnie.

            -Dlaczego nie jesteś na scenie?

            -A, co cię to obchodzi?

Pytające spojrzenie padło na właścicielkę blond włosów. Niemiła, niesympatyczna oraz snobistyczna wariatka. Słowa pasowały do opisu młodej dziewczyny.

            -Jeśli zaraz się tam nie pojawisz, pójdę po Larrego.

            -Z pewnością ucieszy go twoja wizyta, biorąc pod uwagę fakt, że ma teraz ważne spotkanie – odgryzłam się na ten bezczelny rozkaz. Jakbym była jakimś pomiotem, któremu można rozkazywać. Co to, to nie.

           

            Jenna, zupełnie jak mała dziewczynka zmarszczyła nos, tupnęła nogą, po czym odeszła, mamrocząc pod nosem przekleństwa. Niczym zeszłoroczny śnieg obchodziło mnie to, co sobie o mnie myśli. Spojrzałam po raz kolejny na widownię. Kątem oka zauważyłam jak on podnosi się z miejsca. Udało mi się, tym razem mnie nie zobaczy.